Uprzywilejowani wyborcy
Po odzyskaniu w 1918 roku niepodległości, w Polsce nastąpiła rozbudowa organów samorządowych. Duże znaczenie miało rozszerzenie prawa wyborczego do Rad Gminnych i przyznanie go osobom do tej pory nieuprawnionych. Prawo wyborcze należało do tych, którzy spełniali przepisowy tzw. cenzus majątkowy i wykształcenia. Oznaczało to, że uprzywilejowane były osoby płacące wyższe podatki. Ci, którzy nie posiadali własności, wyższych dochodów lub określonego wykształcenia, byli pozbawienie prawa głosu.
Wyborców dzielono na trzy grupy. Przynależność do grupy zależna była od wysokości płaconych podatków. Ci, którzy płacili 1/3 część podatków bezpośrednich, tworzyli najbardziej uprzywilejowaną, pierwszą grupę. A zaliczano do nich: obywateli honorowych, duszpasterzy, rabinów, pracowników naukowych, adwokatów, notariuszy, wyższych urzędników publicznych, oficerów.
Źródło: Elżbieta Trojan, Wybory gminne w Byczynie w roku 1925
Miasto na starych fotografiach
Ponadstuletnia pocztówka Wydawnictwa Wachsmann
